Cystoskopia
Cystoskopia to procedura medyczna, podczas której lekarz bada wnętrze pęcherza moczowego i cewki moczowej za pomocą specjalnego narzędzia zwanego cystoskopem. Cystoskop to cienka rurka wyposażona w kamerę i źródło światła, która umożliwia dokładne obejrzenie ścianek pęcherza oraz ocenę jego stanu. Przed zabiegiem pacjent proszony jest o opróżnienie pęcherza, następnie lekarz delikatnie wprowadza cystoskop przez cewkę moczową do pęcherza moczowego. Może być giętki lub sztywny, w zależności od celu badania. Lekarz ogląda wnętrze pęcherza na monitorze i ocenia wszelkie nieprawidłowości, takie jak stany zapalne, guzy, czy kamienie. Po zakończeniu badania cystoskop jest ostrożnie usuwany.
Zabieg może być niekomfortowy, ale stosuje się znieczulenie miejscowe, aby złagodzić dolegliwości. Po zabiegu można odczuwać lekkie pieczenie podczas oddawania moczu, ale objawy te zwykle ustępują po kilku dniach.
Cystoskopia, to skuteczne badanie diagnostyczne, które pomaga w wykrywaniu i leczeniu wielu schorzeń układu moczowego.
TURBT/TURT - usunięcie guza pęcherza moczowego
Procedura TURT, to resekcja guza w obrębie układu moczowego. Jednym z odmian ten metody jest TURBT skupiająca się na usunięciu guza z pęcherza moczowego. Zabieg ten wykonuje się przez cewkę moczową, co oznacza, że nie wymaga nacinania powłok skórnych. TURBT jest procedurą pierwszego wyboru w przypadkach podejrzenia raka pęcherza moczowego. Zabieg umożliwia usunięcie zmiany nowotworowej i pobranie jej fragmentu do badania histopatologicznego w celu określenia rodzaju guza, jego stopnia zaawansowania oraz złośliwości.
TURBT wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. W trakcie zabiegu lekarz wprowadza do pęcherza moczowego przez cewkę moczową specjalne narzędzie zwane resektoskopem. Za pomocą kamery oraz oświetlenia lekarz ocenia stan ściany pęcherza i lokalizuje guz. Guz jest wycinany za pomocą pętli elektrycznej, która jednocześnie kauteryzuje tkankę, by zminimalizować krwawienie. Fragmenty guza oraz otaczającej tkanki są wysyłane do laboratorium w celu szczegółowego badania histopatologicznego. Po usunięciu zmiany pęcherz jest płukany w celu usunięcia pozostałości tkanki i zapobiegania powikłaniom.
Jak każda procedura medyczna, TURBT wiąże się z pewnym ryzykiem. Do najczęstszych powikłań należą: krwawienie z dróg moczowych, infekcje układu moczowego, perforacja ściany pęcherza, ryzyko nawrotu guzów, co wymaga regularnej kontroli.
operacja torbieli ujścia moczowodu
Operacja torbieli ujścia moczowodu to procedura chirurgiczna stosowana w leczeniu patologicznych zmian w rejonie ujścia moczowodu, które mogą prowadzić do utrudnionego przepływu moczu, nawracających infekcji lub innych komplikacji. Torbiel w tej okolicy może mieć różne pochodzenie, w tym wrodzone anomalie anatomiczne lub zmiany nabyte w wyniku stanów zapalnych. Powstawanie torbieli może być wynikiem wrodzonych wad anatomicznych, przewlekłych stanów zapalnych, obturacji odpływu moczu spowodowanej bliznowaceniem lub innych czynników mechanicznych, a także zaburzeń rozwojowych przewodów moczowych w okresie prenatalnym.
Objawy związane z torbielami ujścia moczowodu obejmują nawracające infekcje dróg moczowych, ból w okolicy miednicy lub dolnej części brzucha, trudności w oddawaniu moczu, krwiomocz, a w bardziej zaawansowanych przypadkach zmniejszoną wydolność nerek. Rozpoznanie opiera się na badaniach obrazowych, takich jak ultrasonografia, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny, cystoskopii umożliwiającej wgląd w struktury pęcherza moczowego, badaniach urodynamicznych oraz analizie moczu.
Leczenie chirurgiczne torbieli ujścia moczowodu jest zwykle konieczne w przypadku wystąpienia objawów lub ryzyka powikłań. Do najczęstszych metod należy endoskopowa marsupializacja torbieli, która polega na otwarciu torbieli i połączeniu jej z pęcherzem moczowym, reimplantacja moczowodu w przypadku wady anatomicznej lub zaburzeń funkcji oraz wycięcie torbieli, które może wymagać rekonstrukcji ujścia moczowodu. Wybór metody zależy od indywidualnego przypadku i stopnia zaawansowania zmiany.
Rekonwalescencja po operacji różni się w zależności od zastosowanej techniki i ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Zwykle zaleca się unikanie intensywnego wysiłku fizycznego przez kilka tygodni, regularne kontrole u urologa oraz monitorowanie funkcji nerek i odpływu moczu. Jak każda procedura chirurgiczna, operacja niesie pewne ryzyko, w tym infekcje, uszkodzenie struktur układu moczowego, nawrót torbieli czy zwężenie moczowodu.
Podanie szczepionki dopęcherzowej BCG lub leku
Szczepionki dopęcherzowe BCG (Bacillus Calmette-Guérin) to forma immunoterapii stosowanej przede wszystkim w leczeniu raka pęcherza moczowego, zwłaszcza jego powierzchownych postaci, takich jak rak in situ (CIS) czy rak brodawkowaty o niskim stopniu złośliwości. Po wprowadzeniu szczepionki dochodzi do aktywacji układu odpornościowego w obrębie błony śluzowej pęcherza, co prowadzi do zwalczania komórek nowotworowych.
Badania wykazują, że immunoterapia BCG znacząco zmniejsza ryzyko nawrotów oraz progresji raka pęcherza moczowego. W niektórych przypadkach może zapobiec konieczności radykalnej cystektomii (usunięcia pęcherza).
BCG jest zalecane w leczeniu raka pęcherza o wysokim ryzyku nawrotu lub progresji, ale nie stosuje się go u pacjentów z obniżoną odpornością, aktywnymi infekcjami układu moczowego ani po świeżo przebytych operacjach.
Litotrypsja laserowa
Litotrypsja laserowa to metoda leczenia kamicy nerkowej oraz innych rodzajów kamieni układu moczowego. Zabieg ten polega na rozbijaniu kamieni za pomocą precyzyjnie skierowanego światła lasera, które emituje energię wystarczającą do ich fragmentacji na drobne cząstki, łatwe do wydalenia z organizmu.
Podczas litotrypsji laserowej używa się endoskopu, który wprowadza się przez cewkę moczową do miejsca, gdzie znajduje się kamień. Na końcu urządzenia umieszczony jest światłowód, który przekazuje impulsy laserowe bezpośrednio na powierzchnię kamienia. Laser emituje fale świetlne o wysokiej energii, co powoduje rozkruszanie kamienia na drobne fragmenty.
Litotrypsja laserowa jest wskazana w przypadku kamieni, które są zbyt duże lub zbyt twarde, by mogły zostać wydalone w sposób naturalny lub za pomocą mniej inwazyjnych metod, takich jak litotrypsja falą uderzeniową (ESWL). Zabieg ten jest także stosowany u pacjentów z kamieniami w trudno dostępnych miejscach układu moczowego.
Jak każda procedura medyczna, litotrypsja laserowa może wiązać się z pewnym ryzykiem, choć występuje ono rzadko. Do możliwych powikłań należą: drobne infekcje, krwawienia, obrzęk.
