Czym jest Prostatektomia?
Prostatektomia to zabieg chirurgiczny polegający na całkowitym lub częściowym usunięciu gruczołu krokowego, czyli prostaty. Najczęściej wykonuje się go w leczeniu raka prostaty, zwłaszcza gdy choroba jest ograniczona do tego narządu. Istnieje kilka metod przeprowadzania prostatektomii – klasyczna, czyli otwarta (przez nacięcie w podbrzuszu), laparoskopowa (z użyciem specjalnych narzędzi i kamerki). Celem operacji jest usunięcie zmienionego nowotworowo narządu i zapobieganie rozprzestrzenieniu się raka. Niestety, zabieg może wiązać się z powikłaniami, takimi jak problemy z trzymaniem moczu czy zaburzenia erekcji, ale wiele z nich jest tymczasowych i możliwych do leczenia. Prostatektomia to poważna decyzja, którą pacjent podejmuje wspólnie z lekarzem, uwzględniając korzyści i ryzyko, ale dla wielu to szansa na całkowite wyleczenie.
Kwalifikacja do prostatektomii laparoskopowej
Kwalifikacja do zabiegu prostatektomii to proces, który ma na celu ocenę, czy pacjent może bezpiecznie przejść operację usunięcia prostaty i czy rzeczywiście jej potrzebuje. Wszystko zaczyna się od dokładnej diagnostyki – najczęściej wykonuje się badanie poziomu PSA we krwi, badanie per rectum oraz biopsję prostaty, która potwierdza obecność nowotworu. Gdy rak zostaje rozpoznany, lekarz zleca dodatkowe badania obrazowe, takie jak rezonans magnetyczny czy tomografia, by sprawdzić, czy choroba nie rozprzestrzeniła się poza prostatę. Następnie ocenia się ogólny stan zdrowia pacjenta – serce, płuca, wyniki krwi – i ewentualne choroby towarzyszące. Ważny jest też wiek, sprawność fizyczna oraz oczekiwania pacjenta co do jakości życia po operacji. Wszystko to omawia się podczas konsultacji urologicznej, często również z onkologiem. Na tej podstawie podejmowana jest decyzja: operować, zastosować inną terapię czy obserwować.
Zalety
Wskazania
przeciwwskazania
- niższe ryzyko wystąpienia powikłań,
- krótszy czas rekonwalescencji,
- brak blizny pooperacyjnej.
- nowotwór gruczołu krokowego w stopniu rokującym całkowite wyleczenie na skutek usunięcia prostaty.
- obniżona krzepliwość krwi i związana z tym terapia farmakologiczna,
- problemy kardiologiczne,
- uczulenie na leki.
- wysoki stopień zaawansowania choroby nowotworowej.
przebieg zabiegu prostatektomii laparoskopowej
Zabieg prostatektomii laparoskopowej to usunięcia prostaty, która odbywa się z pomocą specjalistycznych narzędzi i kamery wprowadzonej do wnętrza ciała przez niewielkie nacięcia w jamie brzusznej. Całość przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym. Najpierw chirurg wykonuje kilka małych nacięć, przez które wprowadza cienkie narzędzia chirurgiczne oraz laparoskop – kamerę, która przekazuje obraz wnętrza ciała na ekran monitora. Dzięki temu lekarz ma doskonałą widoczność i może precyzyjnie operować.
Kolejnym krokiem jest oddzielenie prostaty od otaczających tkanek i naczyń krwionośnych. Jeśli to możliwe, oszczędza się nerwy odpowiedzialne za erekcję, aby zminimalizować ryzyko zaburzeń po operacji. Po usunięciu prostaty, która może zawierać komórki nowotworowe, chirurg łączy pęcherz moczowy z cewką moczową, przywracając drożność układu moczowego. Na koniec zakładany jest cewnik, który umożliwia odpływ moczu przez kilka dni po zabiegu, i zamykane są nacięcia.
Cała operacja trwa zazwyczaj 2–4 godziny, a dzięki technice laparoskopowej pacjent szybciej dochodzi do siebie, odczuwa mniejszy ból i może opuścić szpital nawet po 2–3 dniach. Mimo że to poważny zabieg, jego przebieg jest coraz bardziej bezpieczny i komfortowy dla pacjenta.
możliwe powikłania pooperacyjne
Laparoskopowa prostatektomia, choć mniej inwazyjna niż tradycyjna operacja, może wiązać się z pewnymi powikłaniami. Po zabiegu jednym z najczęstszych problemów jest nietrzymanie moczu – dla niektórych to tylko chwilowy dyskomfort, dla innych może być dłużej utrzymującym się problemem wymagającym ćwiczeń mięśni dna miednicy, a czasem leczenia specjalistycznego. Kolejnym możliwym powikłaniem są zaburzenia erekcji – usunięcie prostaty może uszkodzić nerwy odpowiedzialne za wzwód, choć przy technikach oszczędzających nerwy szanse na powrót sprawności seksualnej są większe. Zdarzają się też infekcje, krwawienia, zakrzepy oraz powikłania ze strony układu moczowego, jak zwężenie cewki moczowej czy problemy z odpływem moczu. Większość z tych dolegliwości ustępuje z czasem, ale mogą wymagać rehabilitacji i wsparcia medycznego. Mimo ryzyka, dla wielu pacjentów korzyści z zabiegu przewyższają niedogodności.
