Czym są kamienie nerkowe?

Kamica nerkowa (nefrolitaza) to schorzenie układu moczowego charakteryzujące się obecnością złogów mineralnych, zwanych kamieniami nerkowymi, w nerkach lub drogach moczowych. Kamienie te powstają w wyniku krystalizacji i wytrącania się substancji chemicznych zawartych w moczu, takich jak szczawiany, fosforany, kwas moczowy czy cystyna, w sytuacji, gdy ich stężenie przekracza próg rozpuszczalności. Proces ten może być związany z różnymi czynnikami, w tym z zaburzeniami metabolicznymi, odwodnieniem, nieprawidłową dietą czy predyspozycjami genetycznymi.

Objawy kamicy nerkowej obejmują przede wszystkim ból kolkowy (kolka nerkowa), który jest intensywny, falujący i najczęściej zlokalizowany w okolicy lędźwiowej, promieniując w kierunku pachwiny. Mogą również występować krwiomocz, częste parcie na mocz, nudności i wymioty. W przypadku dużych kamieni lub zablokowania przepływu moczu istnieje ryzyko zakażeń układu moczowego lub uszkodzenia nerek.

Diagnostyka obejmuje badania obrazowe, takie jak ultrasonografia, tomografia komputerowa bez kontrastu czy zdjęcie przeglądowe jamy brzusznej. Leczenie może być zachowawcze, polegające na zwiększeniu podaży płynów i stosowaniu leków rozkurczowych lub zabiegowe.

Leczenie kamicy nerkowej metodą RIrs

RIRS, to małoinwazyjna metoda leczenia kamicy nerkowej, polegająca na usunięciu kamieni nerkowych za pomocą ureterorenoskopu giętkiego wprowadzanego przez naturalne drogi moczowe. Jest to jedna z najnowocześniejszych technik stosowanych w urologii, pozwalająca na precyzyjne i skuteczne usuwanie złogów bez konieczności wykonywania nacięć na skórze.

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym, aby zapewnić komfort pacjenta i ułatwić manipulację instrumentami. Przez cewkę moczową wprowadza się cienki, giętki ureterorenoskop, który jest przesuwany przez pęcherz moczowy i moczowód aż do nerki. Pod kontrolą wzroku i często z użyciem technologii obrazowania (np. fluoroskopii), lekarz lokalizuje kamienie nerkowe. Do rozkruszenia kamieni wykorzystuje się laser holmowy, który precyzyjnie rozdrabnia złogi na drobne fragmenty. Fragmenty kamieni są usuwane za pomocą koszyczka ekstrakcyjnego lub spłukiwane, aby wydaliły się naturalnie z moczem. Po zabiegu często zakłada się cewnik moczowodowy, aby umożliwić swobodny odpływ moczu i zapobiec obrzękowi moczowodu.

rekonwalescencja po zabiegu plastyki połączenia miedniczkowo-moczowodowego

Pacjent zwykle przebywa w szpitalu przez kilka dni, w zależności od metody operacji i ogólnego stanu zdrowia. Stent moczowodowy pozostaje w układzie moczowym przez kilka tygodni, po czym jest usuwany podczas wizyty kontrolnej. Powrót do pełnej aktywności fizycznej może zająć kilka tygodni, a pełny efekt zabiegu jest oceniany na podstawie badań obrazowych, takich jak ultrasonografia czy scyntygrafia nerek. Metoda Hynes-Andersona jest uważana za złoty standard w leczeniu zwężenia PUJ i charakteryzuje się wysoką skutecznością oraz niskim ryzykiem nawrotu problemu.

Zalety

Wskazania

przeciwwskazania