Zwężenie cewki moczowej
Choroba polegająca na zmniejszeniu średnicy lub całkowitym zamknięciu światła cewki moczowej czyli drogi wyprowadzającej mocz z pęcherza moczowego. Stan ten, nieleczony, może prowadzić do uszkodzenia pęcherza moczowego i nerek. Niekiedy bywa przyczyną zatrzymania moczu czyli braku możliwości oddania moczu przez cewkę moczową co wymaga odprowadzenia moczu bezpośrednio z pęcherza moczowego – najczęściej poprzez cewnik wprowadzony przez powłoki brzucha tuż na spojeniem łonowym. W krajach rozwiniętych najczęstszą przyczyną zwężeń cewki moczowej jest działalność medyczna, w szczególności operacje urologiczne w których dostęp do operowanego narządu stanowi właśnie cewka moczowa. Z uwagi na rosnącą liczbę tychże operacji, rośnie również częstość występowania wtórnych do nich zwężeń cewki. Niekiedy zwężenie cewki moczowej powstaje bez uchwytnej przyczyny – wówczas mówimy o idiopatycznym zwężeniu cewki moczowej lub jest wynikiem wady wrodzonej lub następstw jej leczenia (np. spodziectwo). Dodatkowo wszelkie urazy krocza i złamania miednicy mogą prowadzić do zwężenia cewki.
Postępowanie diagnostyczne mające na celu określenie lokalizacji, długości i stopnia zwężenia, istotnych przy ustalaniu planu leczenia, opiera się przede wszystkim o uretrografię.
Uretrografia
Procedura radiologiczna służąca obrazowaniu budowy cewki moczowej. Opiera się na podaniu kontrastu poprzez cewkę moczową, a następnie wykonaniu zdjęcia rentgenowskiego. Uretrografia pozwala na ocenę budowy cewki moczowej i wykrycie nieprawidłowości. Lekarz na podstawie zrobionego zdjęcia określić może dokładne położenie oraz stopień uszkodzenia cewki. Aplikacja kontrastu do cewki zmniejsza ryzyko jego przedostania do krwioobiegu, a co za tym idzie niepożądanej reakcji alergicznej.
Uretroplastyka klasyczna i Uretroplastyka z pobraniem błony śluzowej policzka
Uretroplastyka, to tradycyjna i najskuteczniejsza metoda leczenia zwężenia cewki moczowej. Zalecany w przypadku tzw. zwężenia nawracającego, w przypadku nieudanej uretrotomii endoskopowej lub jako procedura pierwszego wyboru u pacjentów niekwalifikujących się do zabiegu endoskopowego. Uretroplastyka klasyczna, to rekonstrukcja operacyjna cewki moczowej. Uretroplastyka z pobraniem śluzówki z policzka, to rodzaj klasycznego zabiegu polegająca na wypełnieniu ubytku błony śluzowej cewki, błoną wyciętą z policzka. Skuteczność zabiegu określa się na około 90%. Rana w jamie ustnej jest mała i szybko się goi. W cewce moczowej około dwa tygodnie po zabiegu założony jest cewnik. Przeciwskazaniem do przeprowadzenia uretroplastyki jest zakażenie dróg moczowych oraz kłopoty z krzepliwością.
Uretroplastyka po złamaniu miednicy
Zabieg stosowany u pacjentów, u których doszło do zwężenia lub zarośnięcia cewki moczowej w efekcie złamania miednicy. Jest to operacja otwarta, z dostępem poprzez krocze. Polega na wycięciu tkanek rozdzielających dwa fragmenty cewki moczowej i kolejno ich chirurgiczne zespolenie. Operację przeprowadza się po wcześniejszej uretrografii w celu potwierdzenia diagnozy, określenia pozycji i skali schorzenia. Zabieg przeprowadza się do pół roku od uszkodzenia miednicy. Uretroplastyka po złamaniu miednicy, to niezwykle skuteczny zabieg pozwalający na przywrócenie zupełnej drożności cewki moczowej.
Uretrostomia kroczowa
Zabieg ten stosowany jest w sytuacji zwężenia cewki moczowej uniemożliwiającego oddawanie moczu, kiedy inne metody operacyjne okazały się nieskuteczne. Uretrostomia kroczowa polega na zrobieniu otworu w kroczu (pomiędzy moszną, a odbytem) poprzez który aplikowany jest specjalny cewnik. Oddawanie moczu oraz wytrysk nasienia odbywać będzie się poprzez nowy kanał. Za trzymanie moczu odpowiadać będą analogiczne mięśnie co w naturalnej cewce. W celu oddania moczu należy przyjąć pozycję siedzącą i unieść mosznę. Operacja poprzedzona jest badaniem diagnostycznym o nazwie uretrografia. Uretrostomia kroczowa przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym. Procedura trwa około godziny. Ewentualne powikłania są stosunkowo rzadkie i mogą przyjmować formę krwawienia, bólu, gorączki, niedostatecznego przepływu moczu, obrzęku, czy zalegania moczu. Przeciwskazaniem dla przeprowadzenia uretrostomii są choroby skóry prącia.
Uretrostomia prąciowa
Uretrostomia prąciowa jest zabiegiem analogicznym do Uretrostomii kroczowej, z tą różnicą że nacięcie i odprowadzenie nowego kanału oddawania moczu wykonuje się na prąciu. Ten rodzaj zabiegu stosuje się w sytuacji, w której zwężenie cewki moczowej występuje w dolnym odcinku. Przeciwskazaniem dla przeprowadzenia uretrostomii są choroby skóry prącia.
Operacja zwężenia połączenia miedniczkowo-moczowodowego (H-A)
Zabieg wykonywany w przypadku zwężenia połączenia miedniczkowo-moczowodowego. Jest to element łączący nerkę z pęcherzem moczowym. Na skutek zwężenia dochodzi do zaburzeń w przepływie moczu, a nawet jego całkowitego zahamowania. Problem może mieć charakter wrodzony lub nabyty poprzez uraz mechaniczny, na skutek komplikacji pozabiegowych lub stanów zapalnych. Zabieg polega na wycięciu blokującego elementu i ponownego zespolenia. Po operacji pozostawia się cewnik na okres około dwóch miesięcy, który następnie wyciągany jest w znieczuleniu miejscowym. Przeciwskazaniem do operacji są zaburzenia krzepnięcia lub zły stan zdrowia pacjenta. Zabiegowe leczenie zwężenia połączenia miedniczkowo-moczowodowego jest stosunkowo szybkie i nie związane z większym ryzykiem. Pacjent dość szybko po operacji dochodzi do zupełnej sprawności. Bezpośrednio po zabiegu należy unikać wzmożonej aktywności fizycznej. Po usunięciu cewnika może zdarzyć się bliznowacenie miejsca rekonstrukcji i pojawić się ryzyko nawrotu zwężenia. Wówczas konieczne może być wykonanie nastepnego zabiegu.
Częściowa nefrektomia NSS
Zabieg stosowany w leczeniu nowotworu nerki, jako alternatywa dla całkowitego jej usunięcia (radykalna nefrektomia). Nefrektomia NSS polega na dokładnym wyłuszczeniu samego guza lub usunięciu części narządu. Zabieg wykonywany jest najczęściej metodą laparoskopową. Przeciwskazaniem do przeprowadzenia operacji są zaburzenia krzepnięcia krwi lub umiejscowienie guza uniemożliwiające bezpieczne dotarcie do niego narzędziami chirurgicznymi. Po operacji przez pewien czas niezbędne jest noszenie cewnika. Ewentualne (rzadkie) powikłania, to krwawienie, zakażenie, konieczność wykonywania dializ, aż do ustabilizowania się funkcjonowania narządu, zwężenie cewki moczowej po cewnikowaniu.
Prostatektomia
Zabieg polegający na operacyjnym, kompletnym usunięciu prostaty i pęcherzyków nasiennych. Wykorzystywany jest w leczeniu raka stercza. Niekiedy wycinane są również węzły chłonne otaczające prostatę. Prostatetkomię przeprowadzić można poprzez nacięcie podbrzusza, krocza lub metodą laparoskopową. Procedura pozwala lekarzowi na wizualną ocenę zajęcia tkanek okalających prostatę i podjęcia decyzji o skali ich usunięcia już w trakcie operacji. W zależności od przypadku, zabieg prowadzić może do całkowitego wyleczenia pacjenta, albo poprawy jego rokowań i długości życia.
